Ahmediye Mezhebi, 19. yüzyılın sonlarında Hindistan’da ortaya çıkan bir İslami hareket olarak bilinir. Mezhebin kurucusu Mirza Gulam Ahmed, 1835 yılında Hindistan’ın Pencap bölgesinde doğmuş ve 1908 yılında vefat etmiştir. Ahmediye Mezhebi, Müslüman dünyasında geniş bir yankı uyandırmış ve çeşitli tartışmalara neden olmuştur. Ahmediye, Mirza Gulam Ahmed’in peygamberlik iddiası ve Mesih olarak ilan edilmesi üzerine kurulmuş olup, bu yönüyle ana akım İslam mezheplerinden ayrılmaktadır.
Mirza Gulam Ahmed, kendisini İslam‘ın yeniden canlanması için gönderilmiş bir Mesih ve Mehdi olarak tanıtmıştır. Ona göre, İsa’nın İkinci Gelişi’ni sembolik olarak temsil ettiği iddia edilmiştir. Ahmediye Mezhebi, İslam’ın barışçıl yönlerini vurgulayan bir teolojiye sahiptir ve şiddet yerine barışçıl yöntemlerle İslam’ı yaymayı amaçlar. Bu, Ahmediye mensuplarını diğer İslam mezheplerinden ayıran belirgin bir özelliktir.
Ahmediye Mezhebi’nin inanç sistemi, Kur’an-ı Kerim ve Sünnet’e dayanmakla birlikte, Mirza Gulam Ahmed’in yazıları ve öğretileri de önemli bir yere sahiptir. Bu mezhebin mensupları, kendilerini Müslüman olarak tanımlarlar, ancak bazı İslam ülkelerinde bu iddia kabul edilmemektedir. Pakistan gibi bazı ülkelerde, Ahmediye mezhebi mensupları resmi olarak Müslüman olarak tanınmaz ve bu, mezhebin mensuplarının çeşitli hukuki ve sosyal zorluklarla karşılaşmasına neden olmuştur.
Ahmediye Mezhebi, zamanla iki ana kola ayrılmıştır: Lahor Ahmediye Cemaati ve Kadiyan Ahmediye Cemaati. Kadiyan Ahmediye Cemaati, Mirza Gulam Ahmed’in peygamberlik iddiasını kabul ederken, Lahor Ahmediye Cemaati, onun sadece bir reformcu olduğunu kabul eder ve peygamberlik iddiasında bulunmadığını savunur. Bu ayrım, mezhebin kendi içindeki farklılıkları ve çeşitliliği göstermektedir.
Ahmediye Mezhebi, dünya genelinde milyonlarca mensubu bulunan bir topluluktur. Hindistan, Pakistan, Bangladeş ve Endonezya gibi Güney Asya ülkelerinde yoğunlaşmıştır. Bunun yanı sıra, Avrupa, Kuzey Amerika ve Afrika gibi bölgelerde de önemli sayıda Ahmediye mensubu bulunmaktadır. Mezhebin yayılması, Ahmediye misyonerlik faaliyetleri ve uluslararası topluluklar aracılığıyla gerçekleşmiştir.
Ahmediye Mezhebi, Pakistan gibi bazı ülkelerde yoğun bir şekilde ayrımcılık ve zulümle karşılaşmaktadır. 1974 yılında Pakistan Anayasası’nda yapılan bir değişiklikle, Ahmediler resmi olarak gayrimüslim ilan edilmiştir. Bu durum, Ahmedilerin dinlerini özgürce yaşama ve ifade etme haklarını ciddi biçimde kısıtlamıştır. Ayrıca, Ahmedilere yönelik şiddet olayları ve ayrımcılık, uluslararası insan hakları kuruluşlarının dikkatini çekmiştir.
Bu mezhep, İslam dünyasında kendine özgü bir yer edinmiş ve çeşitli tartışmalara neden olmuş bir inanç sistemidir. Mirza Gulam Ahmed’in öğretileri etrafında şekillenen bu mezhep, hem inanç hem de misyonerlik faaliyetleri açısından farklılık göstermektedir. Ahmediye Mezhebi, özellikle dinler arası diyalog ve barışçıl İslam vurgusuyla dikkat çekmektedir.