Akkerman Antlaşması, Osmanlı İmparatorluğu ve Rus İmparatorluğu arasında 7 Ekim 1826 tarihinde imzalanmış bir antlaşmadır. Bu antlaşma, Osmanlı İmparatorluğu’nun o dönemlerde yaşadığı iç ve dış sorunlar ile Rusya’nın Balkanlar üzerindeki etkisini artırma çabalarının bir sonucu olarak ortaya çıkmıştır. Antlaşmanın imzalandığı yer olan Akkerman, günümüzde Ukrayna’nın Bilhorod-Dnistrovskyi şehrine denk gelmektedir. Adını bu şehirden alan antlaşma, iki imparatorluk arasındaki ilişkilerin şekillenmesinde önemli rol oynamıştır.
Akkerman Antlaşması, Osmanlı İmparatorluğu‘nun 1821’de Mora İsyanı ile başlayan ve ardından Yunan bağımsızlık hareketiyle devam eden süreçte yaşadığı zorlukların bir sonucuydu. Bu süreçte Osmanlı, iç karışıklıklar ve askeri başarısızlıklar nedeniyle zayıflamıştı. Diğer yandan Rusya, Balkanlar’daki Ortodoks Hristiyan toplulukları destekleyerek bu bölgede etkisini artırmayı hedefliyordu. Akkerman Antlaşması, Osmanlı’nın zayıf konumunu kabul etmesi ve Rusya’nın taleplerine boyun eğmesi anlamına geliyordu.
Antlaşmanın başlıca maddeleri arasında, Eflak ve Boğdan’da Rus nüfuzunun artırılması yer almıştır. Bu bölgeler, Osmanlı İmparatorluğu’na bağlı özerk prenslikler olarak yönetiliyordu ve antlaşma sonrası bu özerklik daha da genişletilmiştir. Rusya, Eflak ve Boğdan’a müdahale etme hakkı kazanmış, bu durum Osmanlı’nın bu bölgelerdeki egemenliğinin zayıflamasına yol açmıştır. Ayrıca, bu bölgelerde yaşayan halklara daha fazla hak ve özgürlük tanınması da antlaşmanın önemli bir maddesiydi.
Akkerman Antlaşması, Sırbistan’a da önemli kazanımlar sağlamıştır. Sırbistan, Osmanlı İmparatorluğu’na bağlı bir bölge olarak kalmaya devam etse de, antlaşma sayesinde kendi iç işlerinde daha fazla özerklik elde etmiştir. Bu durum, Sırp ulusal hareketinin güçlenmesine ve ilerideki bağımsızlık mücadelelerinin zemin kazanmasına katkı sağlamıştır.
Antlaşma, aynı zamanda Karadeniz’deki ticaret gemilerinin serbest dolaşımını öngören maddeler de içermekteydi. Bu durum, Rusya’nın Karadeniz ticaret yollarını kontrol etme arzusuyla doğrudan ilişkilidir. Osmanlı’nın bu ticaret yolları üzerindeki kontrolü zayıflarken, Rusya’nın bölgedeki ticari ve stratejik çıkarları güçlenmiştir.
Akkerman Antlaşması, Osmanlı İmparatorluğu’nun zayıflığını gözler önüne sererken, Rusya’nın Balkanlar ve Karadeniz üzerindeki etkisini pekiştiren bir belge olmuştur. Antlaşma, Osmanlı’nın 19. yüzyılda içine girdiği zorlu sürecin bir parçası olarak değerlendirilebilir. Bu süreç, Osmanlı’nın dış baskılar ve iç problemlerle mücadele ettiği bir dönemi temsil etmektedir.
Akkerman Antlaşması, Osmanlı İmparatorluğu ve Rus İmparatorluğu arasındaki güç dengesinin Rusya lehine değiştiği bir dönemi simgelemektedir. Antlaşma, Osmanlı’nın Balkanlar’daki egemenliğinin zayıflaması ve Rusya’nın bölgedeki etkisinin artmasıyla sonuçlanmıştır. Bu gelişmeler, ilerleyen yıllarda Balkanlar’da yaşanacak siyasi değişimlerin temel taşlarını oluşturmuştur.